بررسی اجمالی تغییر اقلیم با تکیه بر کنفرانس‌های مربوط به کنوانسیون تغییر اقلیم سازمان ملل و نقش ایران در آن

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری دانشگاه فردوسی مشهد

2 هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده

آنچه در سال‌های اخیر تغییرات اقلیمی را در صدر فهرست مشکلات جهان قرار داده، نقش فعالیت‌های بشری در تشدید تغییرات اقلیمی و قرار گرفتن جوامع انسانی در معرض خطرات ناشی از این تغییرات است. دانشمندان علت عمده این تغییر را افزایش گازهای گلخانه‌ای در مقایسه با قبل از انقلاب صنعتی می‌دانند. تغییر اقلیم عمدتا به عنوان پیامد گرمایش جهانی در کره زمین شناخته می‌شود. آب‌شدن یخ‌های قطبی، بالاآمدن آب اقیانوس‌ها، خشک‌سالی‌های طولانی‌مدت، کاهش منابع و ذخایر آبی، ایجاد توفان‌ها و سیل‌های ناگهانی، افزایش‌ و کاهش‌ شدید دما، افزایش ریزگردها، آلودگی هوا و... از پیامدهای مهم تغییرات اقلیمی محسوب می‌شوند. در همین راستا سازمان ملل پس از هشدارهای مکرر دانشمندان در سال 1992 میلادی کنوانسیونی تحت عنوان «کنوانسیون تغییر اقلیم سازمان ملل» با هدف رسیدگی به این مسئله به تصویب رساند. این کنوانسیون با هدف دستیابی به تثبیت غلظت گازهای گلخانه‌ای در اتمسفر تا سطحی که از تداخل خطرناک فعالیت‌های بشر با سیستم آب‌و‌هوایی جلوگیری نماید هر ساله کنفرانسی تحت عنوان «کنفرانس اعضا»، در یکی از کشورهای عضو برنامه برگزار می‌کند. در این مطالعه به بررسی تغییر اقلیم و مخاطرات آن و در نهایت ضرورت برگزاری این کنفرانس‌ها پرداخته شده است. همچنین چالش‌های پیش‌رو و اقدامات صورت‌گرفته نیز مورد بررسی و تحلیل قرار‌گرفته است.

کلیدواژه‌ها